W latach 2001-2002 Krzysztof Pikor i Alina Zeprzałka w ramach ogólnopolskiego pilotażowego programu “Bezrobocie – co robić?” (http://www.pafw.pl/) finansowanego przez Polsko- Amerykańską Fundację Wolności współpracując z przedstawicielami kilku polskich instytucji, w tym z Andrzejem Wasilewskim (Fundacja Rozwoju Przedsiębiorczości w Suwałkach), Elżbietą Żak-Rosiak (Profile Dialog Sp. z o.o.), Michałem Boni (ekspert) opracowali, zweryfikowali i zbadali skuteczność różnych modeli aktywizacji społeczno-zawodowej. Modele te wykorzystują narzędzia i metody outplacementu.
Nazwano je:

• outplacementem klasycznym (pomoc indywidualnie i grupowo zwalnianym z restrukturyzowanych przedsiębiorstw pracownikom);

• outplacementem zaadaptowanym (pomoc zwalnianym pracownikom na terenach o wysokim wskaźniku bezrobocia oraz przy zwalnianiu dużych grup zawodowych – kolejarze, pielęgniarki – i przy wykorzystaniu współpracy środowiskowej partnerów rynku pracy, tzw. Pakty lokalne);
• outplacementem środowiskowym (wykorzystanie metodyki i narzędzi do rekwalifikacji/ reorientacji zawodowej grup wysokiego ryzyka pozostawania bez pracy i i wykluczenia społecznego czyli: młodzież, mieszkańcy wsi i długotrwale bezrobotni, w tym przy restrukturyzacji obszarów wiejskich.

Doświadczenia z badania i wdrożenia tych modeli zostały wydane w publikacji pod red. przedstawicieli realizatorów tego programu, tj. Krzysztof Pikor i Alina Zeprzałka, Andrzej Wasilewski, Elżbieta Żak-Rosiak, Michał Boni i in. (Bezrobocie – co robić. Poradnik outplacementu, Warszawa 2002). Ww. sprawdzone rozwiązanie modelowe zostało wielokrotnie wykorzystane w, osobiście przez nas (Krzysztof Pikor, Alina Zeprzałka, Agnieszka Bulska) zarządzanych i nadzorowanych projektach, takich jak Centra Aktywizacji Zawodowej (12 projektów do roku 2006, 2394 osoby) – por. np. Dobre Praktyki:- EFS http://www.komunalne.home.pl/pte/repository/files/PTE/Dobre_praktyki_EFS_w_Polsce_-_pierwsze_doswiadczenia.pdf